Howick, 2 mei 2018, 

Gebedsbrief mei,

De tijd gaat weer snel. Ja de tijd neemt geen pauze. Laten we onze tijd goed gebruiken, zou ik zo zeggen.

En bidden is een activiteit die we in dit verband niet moeten vergeten. Met gebed eren we de Here door Hem te erkennen in ons leven, wereld, werk en kerk. Laten onze ogen altijd geopend zijn om Hem aan het werk te zien en Hem ook te vragen om sturend aanwezig te zijn in onze levens en in de levens van anderen.

Deze gebedsbrief gaat deze keer in op de situatie van emaVilakazini en Ntendeka.

EmaVilakazini is een streek met een paar kleine winkels en elke maandag komt de mobiele kliniek naar dit gebied. Er lopen een paar vee wachters rond, en daarnaast wordt er hier en daar gebouwd en in tuin gewerkt. Maar ander werk is er niet. Dit betekent dat er veel armoede heerst en er is veel werkloosheid. Velen kerken bij Afrikaanse Zionisten kerken waar geloof en vooroudergeesten worden gemengd. Daarnaast wordt er veel gedronken en er zijn verschillende plekken waar je drank kunt kopen en dit is ook een groot kwaad. Kortom, dat gebied is niet makkelijk om te evangeliseren. Je hebt een duidelijke scheiding tussen de gelovigen en de ongelovigen. Ik ben van mening dat vriendschaps evangelisatie die gegrond is op de liefde van de Here, de beste manier is van evangeliseren. Maar dan moeten onze mensen echt veranderd zijn door het evangelie en dat is ook een uitdaging en een roeping om dat te verwezenlijken. Laten we bidden voor deze situatie die geduld, toewijding en creativiteit vereist voor de gelovigen, maar laten we ook bidden dat de Heilige Geest de harten van de mensen te emaVilakazini wil openen voor het Evangelie.

Ntendeka
We zijn nog steeds bezig om een kerkterrein te regelen; Ntendeka is ook een plattelands streek vergelijkbaar met emaVilakazini. We kerken daar sinds een paar jaar bij de familie Xulu die vanuit het gebied van Nqutu zijn verhuisd naar hier. Omdat zij geen geld hadden om naar de kerk te komen en zij te ver weg wonen om ze op te halen en terug te brengen naar de kerk te Lysta, besloot ik om naar hen toe te gaan en daar te preken en zondagsschool te houden. Ook heb ik getracht om de Daystar cursus daar van de grond te krijgen maar het is een stille dood gestorven. De Daystar cursus vraagt om mensen die een leergierige inslag hebben vooral op het gebied van het geloof. Net zoals pasbekeerden een honger hebben naar het Woord van de Here. Maar ja, als dat er niet is, dan is het moeilijk. Het plan is om eerst een ‘erf’ te kopen, daarop een zinkplaten kerkstructuur te bouwen en dan met evangelisatie-werk , dmv tentevangelisatie en huisbezoeken, de mensen te trekken naar de kerk. Laten we dit aan de Here opdragen. Dit is mijn visie voordat ik met pensioen ga.

Zegen voor jullie in jullie worsteling om het Evangelie aan de man te brengen in Nederland.

Met vriendelijke groet, Sietse.