Howick, 4 februari 2021
Gebedsbrief februari,
Het jaar is al weer ‘n maand aan de gang en de tijd gaat erg snel. Het is overal gelijk over de wereld; de corona zet ‘n stempel op ons leven en geeft beperkingen. Maar ook angst en voorzichtigheid. Als je nu het nieuws hoort over de situatie in Nederland of in Zuid Afrika het verschil is niet zo groot.
Voor ons als gelovigen is het ‘n moeilijke en gevaarlijke tijd omdat we niet naar de kerk kunnen en dat is een grote belemmering in het gemeenteleven en het is een negatieve factor voor ons als gelovigen. Geen gemeenschappelijke kerk/erediensten voor ongeveer een half jaar. Wij mogen nu zondag weer naar de kerk toe maar toch is er nog de beperking dat er niet meer dan 50 gelovigen in de kerk mogen zitten.
Maar er is wel een negatieve invloed op het gemeente leven. Door de corona is de routine van het gaan naar de kerk weggevallen en er is gezocht naar alternatieve manieren om het Woord te horen c.q. te zien. Het gevaar zit er in dat de gelovigen gaan zeggen/denken dat we ook wel kunnen geloven zonder de kerk als gemeenschap van gelovigen welke een motiverende rol speelt in het gemeenteleven. Laten we bidden dat het kerkbezoek en/of het lidmaatschap niet te veel zal afzakken.
Het besluit van de regering bij ons dat er maximaal 50 leden in de kerk mogen, is niet een groot probleem bij ons want wij zitten daar nog net onder wanneer we een gezamenlijke dienst hebben. Te Madadeni en emaVilakazini gaan de deuren ook weer open en daar zijn de broeders en zusters blij mee. Laten we bidden en hopen en organiseren dat de corona zich niet zal verspreiden door onze kerkdiensten. Laten we daar ook voor bidden deze maand.
In maart zal ds Motloung zijn ‘intrede’ doen te Madadeni en laten we bidden dat hij dit met liefde, inzicht en vrijmoedigheid mag doen.
Hij zal eens in de maand komen om de kerkenraad voor te zitten en de kerkenraad ondersteunen met raad en daad. Laten we bidden dat hij en de kerkenraad en het Stichtingsbestuur goed zullen samenwerken tot verzelfstandiging van de gemeente Madadeni.
In januari hebben we afscheid moeten nemen van onze diaken, zuster genaamd Elizabeth Magubane. Ze woonde op zichzelf met een paar kleinkinderen en ze werd ziek en kon niet meer voor de kinderen zorgen. Daarna ging ze naar familie toe en dezelfde avond overleed ze daar tot ons aller verdriet. De reden van haar overlijden is ons niet duidelijk maar haar bloeddruk was te laag dat weet ik nog wel. Of het covid was, heb ik nog niet gehoord. Op de dag van haar begrafenis overleed tot extra verdriet ook nog haar broer. Dus dat was een dubbel verdriet bij de familie Magubane.
De gemeente heeft haar beste beentje voor gezet en getracht om de familie te troosten. Dat was een gemeenschappelijke actie met vrijdagavond een nachtwake en op zaterdag werd de dienst gehouden.
Het is wel een verlies voor de familie, gemeenschap van Lysta en onze gemeente. Ze was een actieve zuster en altijd bereid om deel te nemen aan de activiteiten van de gemeente. Laten we bidden dat de kerkenraad dit verlies kan opvangen en met veerkracht deze twee wijken kan leiden en versterken in het geloof.
Dat onze gemeenten als gemeeschapskerk ook het licht mogen zijn in hun omgeving in de breedste zin van het woord zoals zuster Magubane dat ook probeerde.
Laten we ons blijven richten op de Here door Hem te volgen en gehoorzamen en te verhogen tot eer van Hem en tot blijdschap in onze harten.
Tot wederhoor, Sietse,
namens de broeders en zusters te Madaden.
Doei zoals jullie dat zeggen in Nederland.
†